تقویم تاریخ ادبیات: 15 بهمن
رحیم معینیِ‌کرمانشاهی (زاده ۱۵ بهمن ۱۳۰۱ کرمانشاه -- درگذشته ۲۶ آبان ۱۳۹۴ تهران) نقاش، نویسنده، شاعر و ترانه‌سُرا
او در خاندانی سرشناس زاده شد. پدرش کریم خان معینی، سالار معظم کرمانشاهی، حاکم اصطهباناتِ فارس و مادرش از خاندانی کازرونی‌الاصل و دایی‌اش صباح کازرونی معروف به "معتمدالتجار" از دانشمندان آن دوران بود که مدتها ریاست اداره معارفِ شهرهای اهواز، کاشان و قم را برعهده داشت و روزنامه"صباح"را در کرمانشاه منتشر می‌کرد.نیای وی، حسین‌خانِ معین‌الرعایا، از سران انقلاب مشروطیت در غرب کشور بود که در همین راه کشته شد.او با چنین پیشینه‌ای زندگی عادی‌اش را آغاز کرد و در کرمانشاه مشغول تحصیل شد.
در دبستان و دبیرستان نامش به عنوان نقاشی چیرهدست بر سرِ زبانها افتاد و ه‍مواره از دروس ریاضی و فیزیک دوری می‌جست و به کتابهای ادبی و تاریخی علاقه داشت و به بررسی آثار بزرگان ادب پارسی رغبت نشان می‌داد. او در شهریور ۱۳۲۰ و همزمان با اشغال نظامی ایران، فعالیّتهای سیاسی‌اش را آغاز کرد.از آنجا که وی به هنر نقاشی علاقه داشت، در این راه پیشرفت کرد و تابلوهایی نیز به یادگار گذارد که تابلو سیاه قلم حضرت مسیح، آخرین اثر وی در این زمینه است.وی با نوشتن مقاله‌های تند و صریح، مخالفت‌های خود را آشکار ساخت؛ از جمله فعالیّتهای عمده او انتشار روزنامه انقلابی"سلحشوران غرب"بود که در پی آن دستگیر و زندانی و سپس به قلعه فلک‌الافلاک تبعید شد.با کشته شدن رزم آرا و آزادی تردد تبعیدیان، به تهران بازگشت و شیوه تازه‌ای در پیش گرفت و این بار غزل‌ها و ترانه‌هایش وسیله نشان دادن خشم و اعتراض نسبت به اوضاع اجتماعی بود.وی از سالِ ۱۳۳۰ تا هنگام درگذشت،
بدون احتسابِ ۴۰۰ ترانه و قطعاتی به سبک‌نو، با سُرودن و انتشار نود و چهار هزار بیت شعر نشان داد که در این هنر از ذوق و قدرتی سرشار برخوردار است. با انتشارِ مجموعه‌های"ای شمعها بسوزید" و "خورشید شب" ثابت کرد که غزل‌سُرایی چیرهدست است؛ با عرضه کتاب "فطرت" اندیشه‌های عرفانی خود را در قالب مثنوی به نمایش گذاشت؛ با نگارش"حافظ برخیز" شناختی دیگر از لسان‌الغیب را مکتوب ساخت؛ با چاپ گُزیده‌ای از ترانه‌های خود به همت فرزندش حسین در کتاب‌هایِ "راز خلقت" "خوابِ نوشین" و "حکایتِ نگفته" نوآوری‌ها و بی‌ه‍متایی خویش را در این شاخه دشوار از شعرِ پارسی به قضاوتِ عموم واگذار ساخت؛ با تضمینِ غزلیات لسان‌الغیب، پا به پای حضرت حافظ، بین اوراق کتاب "در خراباتِ مغان" قدم زد و با ارائه تاریخ منظوم ایران در چهارده جلد، با عنوان "شاهکار"، رسالتی شاعرانه از رویکردهای پر فراز و نشیب تاریخی میهن را به نمایش گذاشت.
او شاعری توانا و خوش ذوق بود و ضمن سرودن شعر، چندی به ترانه‌‌سرایی و ایجاد تحول اساسی در این هنر پرداخت، به صورتی که با ساخت ترکیباتِ نو و تشبیهاتی کم‌مانند، آثار آهنگینش را در قلمرو فلسفه، عرفان، پند و اندرز در زمینه‌های اجتماعی وارد کرد. ابداع ترانه‌های تمثیلی "تابلوسُرایی"و به کار بُردنِ این نوآوری در آثاری چون آبشار، طاووس، الماس، سرو و بید، برق و خرمن، تاک و هشتاد و هشت اثر برای اجرا در برنامه وزین گلها به تهیه کنندگی زنده یاد داوود پیرنیا پدید آورد که توسط خوانندگان رادیو اجرا شده است. معینی کرمانشاهی از ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۲ با شصت آهنگساز و موسیقیدان برجسته همکاری کرده است.
آثار مکتوب ایشان بدین قرار است:۱) ای شمعها بسوزید ۲) فطرت ۳) خورشید شب ۴) حافظ برخیز ۵) راز خلقت ۶) خواب نوشین ۷) حکایت نگفته ۸) تاریخ منظوم ایران با عنوان "شاهکار" در چهارده جلد که ده جلد آن تا نیمه سلطنت ناصرالدین شاه قاجار منتشر شده و چهار جلد آن محفوظ است که در آینده منتشر خواهد شد؛ ۹) در خرابات مغان ۱۰) "خاطراتِ عمر رفته" شامل غزلیاتِ سروده شده در دهه پایانی زندگی که به زودی منتشر خواهد شد.برخی از ترانه‌های دو قسمتی وی مانند سفر کرده و بازگشته، خواب نوشین و شب‌زنده دار، پیوند گلها و ثمر گلها، گوشه‌گیر و تنها منشین و ترانه‌های دیگری چون کودکی، نگران، رفتم که رفتم، جایِ تو خالی، حکایتِ نگفته، افسانه عشق، راهِ خیال، تو بخوان، هم‌صدا، طاقتم ده، مینای شکسته، طوفان، عشق خود حاشا مکن، یادِ من کن، عشق، رازِ خلقت، گمراه، تو را هرگز نمی‌بخشم، اشکِ روزگار، بهارِ من گذشته شاید، بوی بهار، چشمان سبز، تنهایی و بسیاری از ترانه‌های جاویدان دیگر را می‌توان نام برد.