علی‌اکبر پاکزاد
علی‌اکبر پاکزاد متخلص به حداد در سال 1280 هجری شمسی در تبریز به دنیا آمد. حداد به شغل آهنگری اشتغال داشت به همین دلیل تخلص حداد را برای خود برگزید حداد در ابتدای نو جوانی – حدود هفت سالگی – پدر خود را که از مشروطه خواهان بود از دست داد و در همین حین نیزمال و اموال پدرش غارت شد. در برابراین ظلم وستم حداد تنها سلاح مبارزه را طبع سرشار خود دید و از همان ابتدای نوجوانی شروع به سرودن کرد. او تا آخر عمر خود ازدواج نکرد چون عقیده داشت که دراین اجتماع چرکین سرپرستی از زن مشکل‌تر از سرپرستی یک شهر است و در یکی از شعرهایش نیز به این مسئله اشاره دارد.
تک من دئیرم چوخلاری ایراندا سوبایدی
عیساده دئیرلرکی سوبایدی بیزه تایدی
حداد از نظر مال دنیا چیزی نداشت اما از لحاظ ادبی فردی متمول و پولدار محسوب می‌شد به این خاطر تا آخر عمرش هرگز زیر بار منت کسی نرفت و پرچم مبارزه با ظلم راهمواره افراشته نگه داشت.او دارای بینشی عمیق نگاهی ﮊرف همتی بلند ذهنی سرشارو طبعی پر قریحه بود و هر چه شعر که از ابتدای شاعری خویش سروده بود در خاطر داشت. حداد از نوشته‌ها و شعرهایش مجموعه‌ای ترتیب داده بود که بالغ بر ده هزار بیت می‌شد.
حداد جزء شاعرانی محسوب می‌شود که شعرهایش از لحاظ ادبی دارای مضمونی بلند و زیبا است و دربیشترموارد به بیان تصویری ازاجتماع زمان خود می‌پردازد دربیشتر شعرهایش او قصد مقابله با خرافات و اندیشه‌های تباهی را دارد که به نام دین وارد اعتقادات مردم شده بود.
حداد در سال 1345 هجری شمسی در خانه دوستش دچار سکته قلبی شد و دار فانی را وداع گفت. بعد از مرگش چون وارثی نداشت تمام دارایی‌اش که اسبابی ناچیز بود به برادر ناتنی‌اش رسید چون برادر ناتنی حداد فردی ناباب و بی ذوق بود دفتر شعر حداد را از بین برد و هر چه طرفداران حداد به او اصرار کردند و دربرخی موارد پیشنهاد پول نیز به او کردند ثمر نداد و در نهایت نامردی دفتر شعر حداد توسط برادر ناتنی اش از بین رفت.
مجموعه‌ای از اشعاراو به همت استاد بزرگوارشادروان یحیی شیدا که از اینطرف و آن طرف جمع‌آوری شده است به نام اودلوسوزلر(سخنان آتشین)چاپ شده است روحش شاد و نامش پاینده باد.
ای حسینه آغلیانلار، آغلییون ئوز حالیزا
ایندی آغلیر کربلا شاهی، سیزون احوالیزا
رادمردان خدا ئولمز، همیشه زنده دور
سیز ئولر سوز باخمیون، بو جار و بو جنجالیزا
امت بی‌غیرتی، نیلیر امام تشنه لب؟
احتیاجی یوخ سیزون، بیرقطره اشک آلیزا
آغلاماق وئر مز نتیجه، عزت دین اولماسا
یا گولون یا آغلاییون، یا کول یاخون ساققالیزا
شیمردن آرتیق حسینه، سیز اذیت ایله دوز
ای خلاف شرع ائدنلر، بیرباخون اعمالیزا
شیمر بیردفعه حسینی ئولدوروب، مین دفعه سیز
ئولدوره ر سوز گر دوشه، ایندی سیزون چنگالیزا
سوزلروز غیبت دی، بهتاندی، یالاندی، ایفترا
نه وئره‌ر الله، سیزین بو خشکه قیل و قالیزا
بیر بئله داد و فغان ائتدوز، حسینه آغلادوز
ای منافق لر،نه آلدوز باغلادیز دسمالیزا
نور چشم مصطفی، محبوب رب العالمین
دوز مسلمانی سوه ر،آند اولسون ایستیقلالیزا
خامس آل عبانین، بیلمه دیز مقصودینی
ایسته دی بلکه وئره، رونق سیزون اجلالیزا
شرقدن غربه گرک، سیزلراولیدوز حکمران
لیک سیز آماده سیز، ایندی ئوز اضمحلالیزا
پاک دل انسان سیزی گورسه، یقین گمراه اولار
کیم سیزی ناپاک ائدیب، لعنت گله غسالیزا
خلقی شیطان تولایاندا، تولوسوز شیطانی سیز
مات و حیران قالمیشام، بو شیوه ایغفالیزا
یا گلون بو درگه سلطانه، سیز اصلاح اولون
یا گئدون تابع اولون، بیر دفعه ئوز دجالیزا
اهل قرآن سیز اگر، قرآنیله رفتار ائدون
ناطق قرآن سیزون، باخسین گوزل اعمالیزا
زیر بار ظلمه او، عالمده بیرآن گئتمه دی
سیز ولی، بیر عومر آلدوز، بار ذلت دالیزا
لعنت پروردگار اولسون، گوروم صبح و مساء
پی پارفیندن قییرمه، یاغ ساتان باقالیزا
واردی بیرعده حسینچی، پاک دامن، بی‌ریا
نه سیزه بنزر اولار، نه سیزلرین امثالیزا
من سیزه اللهدن، هروقت توفیق ایسته رم
سیز ده توفیق ایسته یین، حداد تک نقالیزا
***
پیاله وئر منه ساقی، هر آنچه باداباد
گتیردی تنگه منی، روزگار استبداد
عبث دئیر کی، زمان و زمینه بدبینم
کی حبسدیر منه بو، ملک داریوش و قباد
دوشونمسیدیم اگر، خوش یاشاردیم عالمده
نه اهل تزویر اولاردیم، نه اهل فسق و فساد
قوتاردیم عومرومی من، بیلمه دیم هزار افسوس
بئله زمانه ده انسان، گرگ اولا شیاد
نه پیس زمانه ده ساقی، جهانه گلدیم من؟
ئورک کباب اولوری، آزقالیر چکم فریاد
نه بیر گئجه م گئجه اولدو، نه گوندوزوم گوندوز
گونوز تکم گئجه یالقیز، نئجه اولوم دلشاد؟
نه یایدا شاهگولی گوردوم، نه قیشدا کورسو باشی
بو گون صاباح گئدی رم، ای فلک ائوین آباد!
خلاص اولسام اگر من، بو دام محنت دن
ائله فرار ائده رم، بیرده تاپماسین صیاد
آنام دوغاندا منی، کاشکی ئولیدیم من
اولیدی مرغ دلیم،جمله غصه دن آزاد
هامی باهار جوانلیق گوروب، بغیرازمن
جوانیکن منی پیر ائتدی، چرخ بد بنیاد
زمانه نین،ستم و جور بی‌شماریندن
یاواش یاواش اگیلیر، قامت شمشاد
باشیم آغاردی، دیشیم دوشدو، دیزلریم تیتریر
وجود مولکونی، غم لشکری، ائدیب بر باد
اگر بیر اولسا مصیبت، علاجی ممکوندور
قاریشدی بیر بیره، مین درد بی‌نوا، ای داد
سنی قسم وئریره‌م، جدوین رسالتینه
ایاامام زمان، ائت گلن منه امداد
هزار شکر کی، محتاج خلق ایله مییب
او کس کی یوخدان ائدیب، جمله عالمی ایجاد
نه مالکم نه رعیت، نه تاجیر پولدار
منم زمانه ده، محنت کشیده بیرحداد