معرفی رساله برتر :رساله آقای دکتر وحید سجادی فر. دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه

آقای دکتر وحید سجادی فر. دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه

سوابق آموزشی:

استاد مدعو گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران

استاد مدعو گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه رازی، کرمانشاه

استاد مدعو دانشگاه آزاد، واحد کرمانشاه

الف: تالیف کتاب

کتاب فرهنگ بسامدی ترکیبات اضافه در کتاب  مرصادالعباد من المبداء الی المعاد، انتشارات مینوفر. 1395

ب: مقالات چاپ شده در نشریات علمی

1. مقاله هوره یادگار اجداد کورد دو فصلنامه علمی ادبیات عامه- تربیت مدرس 1396
2. مقاله بارزترین خصوصیات ادبی دیوان نرمه واران- خلیل آهنگرنژاد- فصلموضوع رسالۀ دکتری
   بررسی ساز و کار تولید معنا در قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی- نمره دفاع: عالی (20)

   در رساله 《ساز و کار تولید معنا در قصه‌های عامیانه کوتاه ایرانی انجوی شیرازی》 با توجه به رویکرد آن که متأثر نشانه- معناشناسی گفتمانی در روایت‌های کلاسیک است؛ کوشش شده است با توجه به جایگاه سوژه‌ها_ به‌عنوان اصلی‌ترین مؤلفۀ تولید روایت و معنا_ و نیز ویژگی‌ها و ساختار خاص روایی قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی_ که «داشتن» و «نداشتن» محور اصلی‌ روایت محسوب می‌شود_ قصّه‌ها عامیانه کوتاه ایرانی را از دو دیدگاه فردی (ضرباهنگ زندگی روایی سوژه‌ها از ابتدا تا پایان روایت) و دیدگاه اجتماعی (زنجیره‌های ارتباطی که سوژه بر اساس افق معنایی خود با سایر سوژه‌ها برقرار می‌کنند) بررسی و تحلیل کند تا الگوهایی علمی، بومی و منطبق با روح قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی را برای تحلیل، بررسی و تعریف سازوکار تولید معنا درآن‌ها ارائه دهد.
   این پژوهش که پژوهشی بنیادی- نظری به روش مطالعۀ کتابخانه‌ای و اسنادی با تکیه بر توصیف و تحلیل است و جامعۀ آماری آن 201 قصّۀ بیان شده در مجموعۀ چهار جلدی قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی شامل: گل به صنوبر چه کرد، عروسک و سنگ صبور، دختر نارنج و ترنج و قصّه‌های ایرانی- گردآوری شده به کوشش سیدابوالقاسم انجوی شیرازی- است، ابتدا سوژه‌های قصّه‌ها بر اساس پنج دستۀ سوژه‌های عادی (رعیت- سوژه)، متوسط، خاص (حاکم- سوژه)، افسانه‌ای و اسطوره‌ای و نیز جایگاه کانونی یا فرعی بودن آن‌ها در این روایت‌ها طبقه‌بندی شده‌اند و سپس بر پایۀ یک الگوی ابداعی سه‌پاره‌ای با متغیرهای گوناگون که متأثر از رویکرد نشانه- معناشناسی گفتمانی در روایت‌های کلاسیک است، ضرباهنگ زندگی روایی سوژه‌ها از ابتدا تا پایان روایت آن‌ها را واکاوی کرده است و سپس با تبیین گونه‌های روابط و الگوهای زنجیرۀ ارتباطی که این سوژه‌ها در مسیر روایی خود با یکدیگر برقرار می‌کنند به مطالعه و تعریف سازوکار تولید معنا در قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی از دیدگاه اجتماعی پرداخته شود.
   از میان یافته‌های این پژوهش می‌توان به موارد به شرح ذیل اشاره کرد:
   تعریف یک الگوی کلی به نام «ضرباهنگ» با متغیرهای گوناگون قابل تطبیق با فرایند کنشی همۀ سوژه‌های قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی که در آن تلاش برای تولید، تعمیر یا تثبیت معنای «داشتن»، محرک اصلی برای شکل‌گیری روایت است.
   تبیین و تعریف جایگاه و فراوانی مؤلفه‌های گوناگونی چون: گونه‌های سوژه، ضرباهنگ ابتدایی، گسست، نقصان، ابژه، نوسان ضرباهنگ، کنش، افق معنایی، پایان نوسان ضرباهنگ، و ضرباهنگ پایانی در سازوکار تولید معنا در قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی.
   استخراج تعریف و تحلیل 19 گونه الگوی ضرباهنگی در میان فرایندکنشی661 سوژه‌ در قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانیِ بررسی شده در این پژوهش و تبیین و تعریف 14 گونه‌ رابطه و فراوانی آن‌ها میان این سوژه‌ها در این قصّه‌ها و نیز استخراج، تعریف و تحلیل 33 گونه الگوی زنجیرۀ ارتباطی میان سوژه‌های قصّه‌های عامیانۀ کوتاه ایرانی.

   نامه علمی ادبیات محلی ایران زمین1395