کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه زابل (تاریخ فارغالتحصیلی: سال ۱۴۰۲)
پایاننامه: بررسی کلام متمکن و مغلوب در فیه ما فیه مولوی و سوانح العشاق غزالی
بررسی کلام متمکن و مغلوب در فیه ما فیه مولوی و سوانحالعشاق غزالی
چکیده
در گونهای از تقسیمبندی، میتوان متون منثور صوفیانه را بر دو بخش تقسیم کرد: «سخن مغلوب» که بر قلمرو تجربههای شهودی و دریافتهای درونی نویسنده حکمرانی دارد؛ «سخن متمکن» که قلمرو دانش رسمی و علم اصطلاحی صوفیان را دربر میگیرد. سوانحالعشاق غزالی و فیهمافیه مولوی، از برجستهترین متون صوفیانه ادبیات فارسی به شمار میروند؛ هر یک در نوع خود کم نظیر هستند. فیهمافیه اثر مولانا، شاعر بزرگ حوزۀ ادبیات عرفانی است که در این پژوهش به عنوان نمایندۀ نوشتار متمکن و سوانحالعشاق غزالی، به عنوان نمایندۀ متن مغلوب در ادبیات صوفیانه انتخاب شدهاند. در این پژوهش به شیوۀ توصیفی-تحلیلی ویژگیهای نوشتار مغلوب و متمکن از حیث محتوا، فرم و صورت و کارکرد در این دو اثر مورد بررسی قرار گرفته است. یافتههای این پژوهش حاکی از این است که در سوانح مهمترین مولّفههای محتوا فعل نگارش و قطب استعاری زبان بوده که از بارزترین ویژگیهای کلام مغلوب است و در فیه ما فیه آگاهی جمعی و بینامتینت پرکاربردترین مولّفه بوده که از بارزترین ویژگیهای کلام متمکن است.


