هشتصد و نود و دومین شب از شب‌های بخارا به بزرگداشت بلقیس سلیمانی اختصاص یافته که از ساعت ۱۷ روز دوشنبه، هفتم مهر با سخنرانی فرخنده آقایی، ناهید طباطبایی، قاسمعلی فراست و علی دهباشی در خانۀ هنرمندان ایران، تالار استاد جلیل شهناز برگزار می‌شود.
در معرفی این نویسنده آمده است: بلقیس سلیمانی در سال ۱۳۴۲ در بخش رابر از توابع بافت، در استان کرمان، به دنیا آمد. او چهارمین فرزند یک خانوادۀ ده‌نفره بود. پدرش کشاورز بود و مادرش همراه و همپای پدرش در مزارع کار می‌کرد. پدر خانم سلیمانی سواد مکتب‌خانه‌ای داشت و در شب‌های بلند پاییز و زمستان برای بچه‌ها شاهنامه می‌خواند و افسانه می‌گفت. او عاشق غزلیات حافظ بود و گاه و بیگاه باسوادهای روستا در منزلش جمع می‌شدند و مجلس مشاعره برپا می‌کردند. از طریق همین مجالس بود که بلقیس قبل از آنکه وارد مدرسه بشود با اشعار حافظ، مولانا، خیام و فردوسی آشنا شد.
با کتاب به معنای رایج آن از طریق برادرش قهرمان سلیمانی که در مرکز استان درس می‌خواند آشنا شد. در آستانۀ انقلاب افکار و آثار دکتر شریعتی بر او تأثیر فراوان گذاشت و این تأثیر دیرپا و ماندگار بود.
بلقیس سلیمانی از ابتدا علاقۀ وافری به داستان و رمان داشت، به همین دلیل بعد از آنکه در رشتۀ فلسفۀ دانشگاه تهران پذیرفته شد، پاتوق اول و آخر او کتابخانۀ دانشگاه تهران شد. او کلاسیک‌ها را در این دوران و در این کتابخانه خواند.
بلقیس سلیمانی در سال ۶۸ با مجتبی بشردوست ازدواج کرد که ثمرۀ آن یک پسر و یک دختر است.
او قبل از آنکه اولین اثرش را در سال ۷۹ چاپ کند، سال‌ها برای مطبوعات می‌نوشت. همچنین قبل از آنکه اثری داستانی چاپ کند، چهار اثر پژوهشی چاپ کرده است. از این نویسنده تا به امروز ۲۲ کتاب و ده‌ها مقاله منتشر شده است. آثار داستانی او توسط دو انتشاراتی ققنوس و چشمه چاپ شده و می‌شوند. ازجمله آثار بلقیس سلیمانی می‌توان به عناوینی چون «بازی آخر بانو» (۱۳۸۴)، «خاله‌بازی» (۱۳۸۷)، «پسری که مرا دوست داشت» (۱۳۸۹)، «نام کوچک من بلقیس» (۱۳۹۸) و «تخم شر» (۱۳۹۹) اشاره کرد.
