«هلن گارنر»، نویسنده استرالیایی، با مجموعه یادداشت‌های روزانه خود با عنوان «چطور یک داستان را پایان دهیم» به عنوان برنده جایزه ادبیات غیرداستانی «بیلی گیفورد» در سال ۲۰۲۵ معرفی شد و به نخستین نویسنده‌ای تبدیل شد که توانسته است با چنین اثری برنده معتبرترین جایزه غیرداستانی بریتانیا شود.
«گاردین» نوشت، برنده این جایزه، به ارزش ۵۰ هزار پوند، سه‌شنبه در مراسمی در لندن معرفی شد.
«رابی میلن»، رئیس هیئت داوران و دبیر ادبی روزنامه تایمز، مجموعه «گارنر» را «کتابی شگفت‌انگیز و اعتیادآور» توصیف کرد و گفت تصمیم داوران برای انتخاب او کاملا با اتفاق‌نظر بوده است. او افزود: «گارنر قالب یادداشت روزانه را با آمیزه‌ای از صمیمیت، خردمندی و زندگی روزمره به سطحی جدید رسانده است.»
جایزه «بیلی گیفورد» به‌طور گسترده به‌عنوان معتبرترین جایزه بریتانیا در حوزه آثار غیرداستانی شناخته می‌شود. این نخستین جایزه بزرگ ادبی است که «گارنر» در بریتانیا به دست می‌آورد، هرچند او در استرالیا یکی از پرآوازه‌ترین نویسندگان کشورش به شمار می‌رود. از جمله افتخارات این نویسنده می‌توان به مدال انجمن نویسندگان استرالیا در سال ۲۰۲۳، جایزه شورای استرالیا برای دستاورد مادام‌العمر در ادبیات در سال ۲۰۱۹، و جایزه ادبی ملبورن در سال ۲۰۰۶ اشاره کرد. او همچنین در سال ۲۰۱۶ برندهٔ جایزه ادبی «ویندهام–کمپبل»(Windham-Campbell) از دانشگاه ییل شد.
این نویسنده۸۲ ساله سال‌هاست که به‌دلیل نگاه تیزبین و گاهی تسلیم‌ناپذیر به زندگی خانوادگی، خلاقیت و اخلاق، تحسین شده است. او در سال ۱۹۴۲ در شهر «جیلانگ» در جنوب استرالیا متولد شد و پیش از انتشار نخستین رمانش، «چنگ زدن» در سال ۱۹۷۷، به‌عنوان معلم دبیرستان و روزنامه‌نگار فعالیت می‌کرد. پس از آن، در کنار آثار داستانی و فیلم‌نامه‌نویسی، آثار غیرداستانی مهمی چون «کلبه کودکان» و «خانه اندوه» را نیز منتشر کرده است.
کتاب «چگونه یک داستان را پایان دهیم» مجموعه‌ای از یادداشت‌های روزانه «گارنر» در طول چند دهه است که زندگی او را از ملبورن بوهمی دهه ۱۹۷۰ میلادی، تا عشق پرشور دهه ۱۹۸۰ میلادی و فروپاشی ازدواجش در دهه ۱۹۹۰ دنبال می‌کند.
«چگونه یک داستان را پایان دهیم» با تحسین گسترده منتقدان روبه‌رو شده است.
اثر بعدی گارنر، با عنوان «نوارهای قارچی: مکالمه‌ای در باب محاکمه قتل»(The Mushroom Tapes: Conversations on a Triple Murder Trial) The Mushroom Tapes: Conversations on a Triple Murder Trial، که به‌همراه «کلویی هوپر» و «سارا کراسنوستین»(Krasnostein) نوشته شده، قرار است در ۲۰ نوامبر در بریتانیا منتشر شود و بر اساس پرونده جنجالی قتل با قارچ توسط «ارین پترسون» است.
شرکت سرمایه‌گذاری بیلی گیفورد که دفتر مرکزی آن در ادینبرو مستقر است و از سال ۲۰۱۶ حامی مالی این جایزه بوده، در سال‌های اخیر به‌دلیل سرمایه‌گذاری در سوخت‌های فسیلی و شرکت‌های مرتبط با اسرائیل با انتقادهایی روبه‌رو شده است. سال گذشته، کمپین «کتاب‌های عاری از سوخت فسیلی» باعث تحریم جشنواره‌های ادبی تحت حمایت این شرکت شد و در نهایت به قطع همکاری میان «بیلی گیفورد» و ۹ جشنواره منجر شد.
«ریچارد فلاناگان»، نویسنده استرالیایی و برنده سال گذشته این جایزه، اعلام کرده بود تا زمانی که این شرکت برنامه‌ای شفاف برای کاهش سرمایه‌گذاری در استخراج سوخت‌های فسیلی و افزایش سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر ارائه نکند، مبلغ ۵۰ هزار پوند جایزه را نمی‌پذیرد. «توبی ماندی»، مدیر جایزه، در نشست رسانه‌ای اعلام فهرست نهایی گفت که «فلاناگان» گفت‌وگویی با مدیران شرکت داشته، اما در نهایت پول را نپذیرفته و قرار شده مبلغ آن به خیریه‌ای برای سوادآموزی اهدا شود.
جایزه بیلی گیفورد در ابتدا در سال ۱۹۹۹ میلادی با نام «جایزه ساموئل جانسون» بنیان‌گذاری شد.
